Öyle Roman Kahramanları Vardır ki...

Öyle roman kahramanları vardır ki, kitabı okuyup bitirseniz de bırakmaz sizi. Ete kemiğe bürünmezler belki;  yine de bir şekilde varlıklarını hissettirirler size.

Karamazov Kardeşler’le tanıştıysanız, o temiz yüzüyle ruhunuza işler Alyoşa. Bir çocuğu gülümsetip mutlu ettiğinizde yanı başınızda hissedersiniz bu en genç Karamazov’u. İki tek atmaya basık tavanlı bir meyhaneye uğrarsanız, Dimitri’yi görür gibi olursunuz karşı masanızda. Ve şeytanın, Ivan’dan sonra sizi de ziyaret etmesinden korkarsınız bitmek bilmeyen ayaz bir gecede.

Öyle roman kahramanları vardır ki, kitabı okuyup bitirseniz de bırakmaz sizi. Ete kemiğe bürünmezler belki; yine de bir şekilde varlıklarını hissettirirler size.

Hayran hayran baktığınız aynada Dorian Gray’in yüzünü görebilir, gri bir göğün altında yürürken omzunuza çarpıp ardına bile bakmadan yürüyüp giden hırpani görünüşlü bir genci Raskolnikov sanabilirsiniz. Ya da bunaltıcı düşlerden uyandığınızda bir sabah, kendinizi Gregor Samsa gibi kocaman bir böcek olarak bulacağınızı düşünebilirsiniz. Ve haytalık peşinde koştursa da yüreği tıka basa iyilikle dolu her çocukta Zeze’yi bulabilirsiniz.

Öyle roman kahramanları vardır ki, kitabı okuyup bitirseniz de bırakmaz sizi. Kim bilir, belki ete kemiğe de bürünürler.

Sonuçta hepimiz bir romanın kahramanları değil miyiz?