Oda (Öykü)

Kapı tıslayarak açıldı. Oda tüm tuhaflığıyla gözlerinin önündeydi. Yirmi birinci yüzyılın başında donup kalmış gibi görünüyordu.

“Ben girmem.”

“Korktun mu?”

“Hiç de bile. Sadece…”

Öteki girmişti bile. Arkadaşı da çaresiz onu izledi. İçerisi tütün ve kolonya kokuyordu.

“Kötü kokuyor,” dedi içeriye girmekte gönülsüz olanı. Sırık gibi bir çocuktu. İyi basketbol oynardı. En büyük hayali, bir gün Gezegenler Arası Basketbol Turnuvası’nda yer alabilmekti.

“Biraz sonra alışırsın.”

“Ya dedene yakalanırsak?”

“Yakalanmayız.”

Ona nasıl bu kadar emin olduğunu soracaktı ki masanın üzerindeki şeyi gördü.

“Şuna bak!” dedi heyecanla, o şeyi evirip çevirirken. “Ne garip bir şey böyle!”

Öykünün devamı Bilimkurgu Külübü'nde: Oda